De moeilijkste vraag op vakantie is voor mij: waar eten we vandaag? Ik heb namelijk een aantal voedselallergieën en ben bovendien redelijk kieskeurig. Gelukkig hadden we een goede reisgids: Frommer's New York City 2011. Hierin vonden we:
Peter Luger Steakhouse
Hier kon je volgens de gids de beste steak van New York vinden. Als voormalige vegetariër (wegens een spieraandoening moest ik noodgedwongen terug vlees gaan eten) werd ik zenuwachtig bij het bekijken van de menu. Vlees, vlees en meer vlees. Het vriendje is een echte carnivoor, dus besloten we om een steak voor twee te nemen waarvan hij het grootste deel zou moeten verorberen. De gids had gelijk. Het vlees was awesome! Hoewel ik maar een paar stukjes gegeten heb, heb ik er toch van genoten. Superzacht en perfect gekruid, hmm hmm. Wat evenwel niet in de gids stond, en toch wel belangrijk is, is dat er bij Peter Luger enkel cash aanvaard wordt. So bring cash, and bring lots of it, want Peter Luger is niet goedkoop. Voor de steak voor 2, een kleine portie frietjes en 1 glas wijn (water was gelukkig gratis) betaalden we 115 dollar, zonder fooi.
Peter Luger ligt in Brooklyn en is bereikbaar met de metro, maar laat op de avond zou het toch aangeraden zijn om een taxi te nemen. Wij betaalden 15 dollar om van Times Square naar Brooklyn te geraken.
Ze zeggen dat je best een paar weken op voorhand reserveerd, maar je kan de dag zelf wel rond 5PM bellen om te horen of er plaatsjes vrij gekomen zijn. Denk er niet aan om zonder reservatie op te dagen, want dan kan je uren aan de bar hangen, dure drankjes drinken en hoogstwaarschijnlijk met grote honger naar huis gaan.
Meer informatie vind je op www.peterluger.com.
Wat wij er van vonden:
- voedsel: 8,5/10
- sfeer: 7/10
- service: 8/10
Rub
Volgens Frommer's de beste barbecue van New York. Weerom brak het zweet mij uit bij het zien van de kaart, maar ik had zo'n reuzehonger dat ik niet tegensputterde toen het vriendje the Baron bestelde. Volgens de kaart was dit "for one to a gang. A tasting of beef, chicken, pork, ham, pastrami, turkey, sausage and topped with a quarter rack of ribs. Includes your choice of 2 large side dishes."
Ik heb vooral genoten van de pulled pork. Ongelooflijk zacht vlees. Hmmm. Ik heb me ook overdadig tegoed gedaan aan de pickles die op het gigantisch bord lagen. De frietjes die erbij kwamen, heb ik om de een of andere reden links laten liggen. Ze waren niet vies ofzo, maar ze smaakten me op dat moment gewoon niet.
Eerlijk is eerlijk, the Baron is veel te groot voor 2 personen. We kregen een doggy bag mee met daarin ongeveer evenveel als we al naar binnen gestoempt hadden. Je krijgt hier zeker waar voor je geld. The Baron kost net geen 50 dollar (zonder sales tax en fooi), dus gedeeld door 4 man is dit mucho cheap!
Reserveren is niet nodig, maar het kan er wel druk worden, dus het is aangeraden om rond 6PM reeds op te dagen.
Meer informatie vinden jullie op www.rubbbq.net
Wat wij er van vonden:
- voedsel: 9/10
- sfeer: 8/10
- service: 8/10
Le Parker Meridien
Niet alleen een poepchique hotel met een even poepchique restaurant maar ook een eenvoudige burgertent. Op onze eerste dag in New York moest en zou het vriendje burgers eten in Le Parker Meridien. Toen hij me de lobby van het hotel binnensleurde, wou ik onmiddellijk terug naar buiten. Ik voelde me de typische fannypacking toerist in mijn korte short tussen allemaal obviously rich people in designer clothes. Het vriendje hield vol dat er in het über classy hotel een burgertent zou zijn en met de staart tussen mijn benen volgde ik hem. En inderdaad, achteraan in de lobby, achter een dik gordijn bevond zich een burgertent in een typische american diner stijl. Ik vond de burger maar zo en zo. Ik hou persoonlijk niet van half rauw gehakt. Het vriendje vond de burger zo geweldig dat hij onmiddellijk een tweede achter de kiezen stak. Ik was redelijk snel over mijn initiële schaamte heen, hoewel ik weer zo snel mogelijk naar buiten wou, maar nu om andere redenen: ik durfde er werkelijk niets aan te raken zonder mijn handen erna te doordrenken met hand sanitizer. Een echte typische american diner dus.
De prijzen vielen gelukkig wel mee. Drie burgers, twee porties frietjes en twee grote diet cokes + fooi bracht ons op 35 dollar. Wel cash only.
Meer informatie vinden jullie op www.parkermeridien.com
Wat wij er van vonden:
- voedsel: 6/10 en 9/10 (drie keer raden welke punten van wie komen)
- sfeer: 6/10 en 8/10 (en nu mag je nog eens raden)
- service: geen service, bestellen en afhalen aan een toog
Good enough to eat
Volgens Frommer's kon je hier het beste ontbijt van New York scoren. Voor ik verder ga met mijn bespreking moet ik jullie er eerst op wijzen (om toch oprecht te blijven) dat ik geen ontbijter ben. Ik moet eerst een paar uur wakker zijn vooraleer ik eraan denk om iets te eten en zelfs dan zal het iets kleins zijn zoals een stuk fruit, een yoghurtje of een kommetje volkoren cornflakes. Het ontbijt in Amerika was voor mij dus een regelrechte ramp. Het vriendje vond het natuurlijk weer geweldig. Boeffen dat 'ie kan, mannekes toch! Anyway, bij good enough to eat zou je volgens Frommer's een uur moeten aanschuiven maar toen wij er waren, zat de zaal voor nog geen vijfde vol.
Tegen de dag dat wij er gingen eten, had ik al enorm last van heimwee dus koos ik voor de Peter Paul Pancakes: drie pannenkoeken met Belgische chocolade en geraspte kokos. Het vriendje dacht ineens weer aan zijn dieet (ik voel een blog in de maak) en nam de hi-protein special: eieren, gesmolten kaas en, alweer, vlees.
Ondanks het feit dat ik geen ontbijter ben, heb ik mijn drie pannenkoeken braaf naar binnen gewerkt (en liep ik de rest van de dag met maagpijn rond). Ik betwijfel of het effectief Belgische chocolade was, maar het heeft me toch gesmaakt.
Als ik het goed herinner, hebben we een klein 40 dollar voor ons ontbijt betaald, wat voor Amerika niet echt goedkoop is.
Meer informatie vinden jullie op: www.goodenoughtoeat.com
Wat wij er van vonden:
- voedsel: 8/10
- sfeer: 6;5/10
- service: 7/10
Een restaurant die we niet uit Frommer's haalden, maar waar ik op stond dat we er gingen eten, was Nobu.
Ik neem aan dat de meesten Nobu wel van naam kennen. Dit restaurant serveert fusion food, namelijk Japans met Zuid-Amerikaanse invloeden. Wij kozen voor het Omakase-menu, een 7-gangenmenu naar keuze van de chef voor 100 dollar per persoon. In eerste instantie schrok ik even van het aantal gerechten, maar fusionkeuken houdt meestal in dat je na het etentje even bij het frietkot moet stoppen om je honger te stillen. Ook hier waren de porties redelijk klein, maar ze volgenden elkaar in zo'n hels tempo op dat je er uiteindelijk maagpijn van kreeg. Dit is naar het schijnt typisch oosters. Zodra een bord van tafel gehaald wordt, moet er een nieuw in de plaats komen. Ik ben eerder een voorstander van langer dineren. Maar goed, when in Rome,...
De gerechten waren de volgende:
- een tartaar van geelstaart tonijn met een wasabi-soya sausje en kaviaar
- een soort carpaccio van schartong gesauteerd in iets dat ik me niet meer herinner en een gemberinfusie
- een slaatje met halfgegaarde tonijn
- sea urchin tempura: kleine tempura dumplings gevuld met zee-egel in een pittig sausje
- black cod with miso: het bekendste gerecht van Nobu, geblakerde kabeljauw in een miso-sausje met gepekelde ajuintjes gewikkeld in theeblaadjes
- een miso-soepje met een aantal schelpvruchtjes
- sushi
Hierna kregen we nog een complimentary dessert in een bento box bestaande uit een chocolat soufflée (moelleux dus) en een bolletje ijs van groene thee.
Toegegeven, Nobu is duur. Wij betaalden 300 dollar voor twee Omakase-menus, een fles witte wijn en fooi. Maar wij hadden iets speciaals te vieren die dag, namelijk het feit dat we één jaar verloofd zijn, dus mocht het wel. En de kwaliteit van de gerechten was het echt wel waard.
Toch zijn er een aantal minpunten: zoals ik al zei, kwamen de gerechten nogal snel na elkaar. Dit zou niet zo erg geweest zijn als we na het laatste gerecht nog wat rustig hadden kunnen nagenieten. Dankzij de vervelende mensen aan de tafels rondom ons, eigenlijk door alle andere mensen in het restaurant, zijn we onmiddellijk na het dessert door gegaan. Blijkbaar mag je in New York roepen aan tafel, je vriendin aflekken, luid telefoneren, met eten naar elkaar gooien, met handen en open mond eten, eten uitspuwen op je bord, ruzie maken,... Voor de sfeer moet je niet naar Nobu gaan. Als je gaat, probeer een tafeltje in een hoekje te krijgen en negeer de andere gasten zoveel mogelijk. Ik zou zelfs oordoppen aanraden.
Meer informatie vind je op www.noburestaurants.com
Wat wij er van vonden:
- voedsel: 9/10
- sfeer: 5/10
- service: 7/10
Katz' Delicatessen
Bij het grote publiek gekend door de beruchte scene uit When Harry met Sally, maar reeds sinds 1888 een gevestigde waarde in New York. Wij vonden de pastrami sandwiches zo goed dat we hier zelfs twee keer zijn komen lunchen. Als je binnen komt, krijg je een kaartje met allemaal nummers op. Dan moet je kiezen tussen bediening of zelfbediening. Als je kiest voor bediening wordt er wel verwacht dat je tussen 10 en 20% fooi geeft. Kies je voor zelfbediening, dan verwacht men toch wel 1 dollar fooi voor degene die jouw broodje klaarmaakt. Eender welk traject je kiest, hetgeen je bestelt, wordt met het corresponderend cijfertje op het kaartje aangeduid. Na de maaltijd moet je het kaartje afgeven aan de kassa en rekenen ze uit hoeveel je schuldig bent. Fooien laat je op de tafel liggen. Ook hier geldt cash only. Broodjes kosten rond de 16 dollar, wat dus weer niet echt goedkoop is, maar het zijn wel goed vullende broodjes.
Voor meer informatie: katzsdelicatessen.com
Wat wij er van vonden:
- voedsel: 8/10
- sfeer: 7/10
- service: 6/10 (de serveerster had last van een slecht humeur)
Ellen's Stardust Diner
Nog zo'n zaak waar dat iedereen wel eens van gehoord heeft of wel iemand kent die er al gegeten heeft.
Het concept is simpel. Een gewone diner, met een buitengewone staff. Terwijl ze je bedienen, zingen ze broadwayliedjes. Misschien niet voor iedereen weggelegd, want het kan nogal vervelend zijn als ze 's ochtends in je oor staan te blèren, maar als je er niet tegen kan, moet je er maar niet binnen gaan. Het eten is gewoontjes. Het decor is wat kitsch. We zaten jammer genoeg aan een tafel onder een lekkende airco, maar we mochten onmiddellijk van plaats veranderen toen we hun erop wezen. De prijzen zijn goed te doen. Ik kan me het exacte bedrag niet meer herinneren wegens jetlag.
Meer informatie vind je op ellensstardustdiner.com.
Wat wij ervan vonden:
Wat wij ervan vonden:
- voedsel: 7/10
- sfeer: 7/10
- service: 7/10
Ook op het eten betaal je in New York sales tax (8,875%). Als je bediend wordt, verwacht men een fooi die varieert tussen 10 en 20% van het totaal bedrag. Het gemakkelijkst is om het bedrag van de sales tax maal 2 te doen. Als je niet bediend wordt, is het beleefd om een dollar als fooi te geven. Verwacht op restaurant geen grand chique. Zelfs bij Nobu lag er geen tafelkleed. Je moet je bestek, dat dan nog eens zo bot is dat je beter met je handen eet, steeds bijhouden. Maar zo past het wel bij de oubollige borden waarop het eten geserveerd wordt: denk bloemen- en dierenpatronen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten