Persoonlijk: Trouwstress!

2012 is nog maar net begonnen of ik heb het gevoel dat al een half jaar voorbij is. Ik heb het ongelooflijk druk gehad met werken, solliciteren, mijn huishouden doen en ... trouwplannen.

Joenges toch, wat kruipt er enorm veel tijd in het plannen van een huwelijk. De datum en zaal hadden wij al langer gekozen, maar ergens midden december kregen we het in ons hoofd om al vroeger voor de wet te trouwen. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben na één week agenda's vergelijken een datum voor het burgerlijk huwelijk gekozen. Dit duurde zo lang omdat in onze stad huwen op bepaalde dagen 124 euro kost (bovenop een trouwboekje van 15 euro). Dat vonden wij natuurlijk een beetje belachelijk. Dus kozen wij een dag dat het maar 15 euro zou kosten. Misschien zijn er onder jullie enkelen die denken: "wat gierig!". Maar als je weet hoeveel een trouwfeest kost, ga je al snel (in de woorden van het vriendje) de kaasschaaf-methode toepassen. 

Bon, drie telefoontjes later, wisten we eindelijk waar we onze huwelijksaangifte moesten doen. Ik vind dit zo'n verwarrende term. HuwelijksAANGIFTE. Je bent op dat moment nog niet gehuwd. Ik zou het eerder een huwelijksAANVRAAG noemen. Ik kan goed begrijpen waarom sommige mensen denken dat ze eerst voor de kerk mogen trouwen en dan pas naar het stadhuis moeten gaan.

Volgende stap: afspraak maken bij de notaris voor een huwelijkscontract. Ook hier moesten we, allebei zijnde werkmens, agenda's vergelijken. We wisten goed wat we wilden en dankzij de fantastische medewerkster waren we op een halfuurtje terug buiten.  

Hierna moesten we opnieuw naar het districthuis bellen om te vragen of we onze huwelijksaangifte konden doen en achteraf ons huwelijkscontract mochten voorleggen want op de website van de burgerlijke dienst stond dat dit tegelijk moest gebeuren. Het mocht. Een uur aanschuiven later, vertelde de medewerkster van de burgerlijke stand doodleuk dat we pas een huwelijksaangifte mochten doen als we onze geboorteaktes hadden opgevraagd. Dat kon natuurlijk in geen één van de vier telefoongesprekken meegedeeld worden! Anyway, twee weken later hadden ze dan eindelijk onze geboorteaktes. Nog eens anderhalf uur later konden we dan eindelijk onze trouwdatum vastleggen. Bleek dat Di Rupo ook hier wat in de pap te brokken had. 15 euro werd 25 euro. 

Op weg van het districthuis naar werk, sprong ik eventjes in een knutselwinkel binnen om spullen te kopen zodat ik 's avonds al aan de uitnodigingen kon beginnen. Voor het burgerlijk huwelijk maakte ik zelf de uitnodigingen aangezien het om een beperkt aantal ging. Voor het groot trouwfeest laat ik dit liever aan iemand anders over. Ik heb tijdens het snijden en vouwen meerdere paniekaanvallen gehad. Nog even en ik ben een getrouwde vrouw. Weird! Hoewel er eigenlijk niets zal veranderen. Toch voelt het alsof alles verandert. 

Dit weekend hebben we dan eindelijk een kostuum voor het vriendje gevonden, waardoor zo goed als alles op punt staat voor het burgerlijk huwelijk. De uitnodigingen zijn gemaakt en verstuurd, het restaurant is gereserveerd, het menu staat op één gang na vast, ik heb mijn kleed en schoenen, make-up en haar doe ik zelf, het vriendje heeft alles behalve schoenen, de tafelindeling is gemaakt en de bloemen zijn gekozen. Volgend weekend ga ik met mijn broertje ( die een kop en een half boven mij uitsteekt) kostuumshoppen. Mijn getuige moet er goed uitzien. 

Zo zo, nu ga ik eens snel bloemisten lastig vallen met mijn, blijkbaar, onmogelijke wensen.