De draad oppikken.
Iets wat ik wel redelijk vaak in mijn leven doe.
Laten we zeggen dat ik een nog niet nader onderzochte vorm van ADHD heb. Ik heb geen problemen om me te focussen, ik kan multitasken, maar zo af en toe beslist mijn brein om iets te vergeten.
In dit geval besloot mijn brein het bloggen te vergeten. Mijn hart daarentegen... Wat heeft mijn hart het bloggen gemist.
Waarom was ik dan meer dan een jaar MIA?
Lezers en lezeressen die niet houden van een persoonlijke noot, dienen nu best naar een andere website door te klikken. Ik stel voor Reddit.com, een internetforum waar ik menig uren versleten heb. Degenen die wel wat houden van een portie persoonlijke drama, stay tuned.
Je kent het wel. Op een dag kom je de liefde van je leven tegen, jullie gaan samenwonen, jullie trouwen en jullie krijgen een kindje. De liefde van mijn leven kwam ik 10 jaar geleden tegen. 8 jaar later vormden we een koppel, 6 jaar geleden gingen we samen wonen, 4 jaar geleden zijn we verloofd en anderhalf jaar later waren we getrouwd. Waar bleef die baby dan?
Misschien had de ooievaar weet van mijn ornithofobie en bleef hij daarom zo lang weg. In ieder geval duurde zwanger worden langer dan ik gedacht had. Iedereen rondom mij werd zwanger, al dan niet gepland, al dan niet gewenst. Ik begon meer en meer in mezelf te keren. Ik had genoeg van alles en iedereen. Ik moest weg.
Eind september 2013 tekenden de hubby en ik de compromis (officieel aankoop-verkoopbelofte) voor ons huis, midden december tekenden we de akte en een paar dagen later hadden we op de valreep toch nog de grootste kater van 2013 te pakken. Het likje verf hier en daar bleek een grove onderschatting van het werk dat ons te wachten stond. Ondertussen zijn we bijna 9 maanden verder en zijn de werken nog steeds niet klaar. Ons spaarboekje is wel klaar met ons. Maar al bij al kan die financiële tegenslag ons niet zo veel schelen, want wat ook klaar is, of toch bijna, is onze dochter. Ergens rond de feestdagen en helemaal aan het begin van de verbouwmiserie ben ik dan toch zwanger geworden (he shoots, he scores, and the crowd goes wild).
Ik zit hier nu met mijn gigantische buik, terwijl zij tegen de tafel stampt (stoute tafel, ge zit in mijn weg) en met haar voeten in mijn ribben duwt (stoute ribben, jullie kietelen mijn voetjes) en het enige waar ik aan kan denken is: holy shit, ik ga nog maar even zwanger zijn. Die 10 maanden, ja dames, je bent 10 maanden zwanger, zijn voorbij gevolgen. Akkoord, de verbouwingswerken en mijn full time job hebben me goed bezig gehouden, maar echt, voor je het weet zijn die 40 weken voorbij.
Mijn ervaringen tot nu toe:
- niemand vraagt nog hoe het met jou gaat: Hoe is't met de baby?
- puisten, puisten overal!
- hoezo mooiste haardos ooit? Mijn haar valt uit en de weinige sprieten die blijven staan zijn dun en vettig.
- vermoeidheid zoals je nog nooit hebt meegemaakt. Wakker worden van een dutje en nog meer moe zijn dan ervoor (daarom heet het dus moe-der worden), 's ochtends wakker worden en onmiddellijk uitrekenen binnen hoeveel uur je terug mag gaan slapen.
- the feels, OMG, the feels. Mijn ultiem blijt moment? Dit filmpje. Gewoon door hier 10 seconden naar te kijken om zeker te zijn dat ik het juiste filmpje heb gevonden, heeft me terug omgetoverd in een zielig hoopje verdriet.
- iedereen heeft advies klaar, zelfs mensen zonder kinderen. En als toch iedereen advies mag geven, dan is mijn advies voor expecting parents, gewoon knikken en uw eigen ding doen. Zie, iedereen heeft advies klaar!
- het prefix baby kost geld. Een bed kost x, een babybed kost x met een extra 0 achter. Hetzelfde geldt, maar dus niet hetzelfde geld (did you see what I did there?) voor stoelen, kledij, dankuutjes, kaarten, ....
- allochtoonse jongeren hebben enorm veel respect voor zwangere vrouwen. De Vlaamse madam met haar schoothondje zal eerder haar elleboog in jouw ribben plaatsen dan je toelaten om het laatste vrije zitje in de tram te laten nemen, terwijl dat de "krapuleuze allochtoon" onmiddellijk overeind veert en jou zijn elleboog aanbiedt om gemakkelijk te gaan zitten. Never judge a book by its cover!
- gynaecoloog-shoppen kan en is zelfs aan te raden (hey, weer advies!). De gynaecoloog gaat jou toch alleen maar bijstaan bij het belangrijkste dat je ooit in jouw leven gaat doen...
Dus, long story short: huis gekocht, baby gemaakt en nu ben ik terug. Wel ja, eerst nog bevallen natuurlijk: aaarrgghhhhhhhhhh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten