Face of the month

Op de laatste dag van de maand mag een face of the month niet ontbreken.


Kleine jongens worden groot.

En heet!

Damn boy!

http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2014932/Harry-Potter-star-Matthew-Lewis-transformation-geeky-Neville-hunk.html

Zo zie je maar. 

American television

Het vriendje had de eerste dagen van ons tripje naar NYC enorm last van jetlag waardoor hij om 9PM al lag te ronken. Ik daarentegen was steeds nog klaarwakker en keek naar TLC (een Amerikaanse zender) om de tijd de doden. Boy, did I love it. Amercian trash television for the win. De programma's die ik het liefst keek (en waar ik nu stiekem nog filmpjes van opzoek op youtube):

Toddler's and tiaras

Crazy mums and dragqueen kiddies. De drama, oh de drama. Ik krijg er niet genoeg van. Blijkbaar wordt dit programma ook uitgezonden op VijfTV of op Vitaya. 

Een voorproefje:

Extreme hoarding: buried alive

Meer drama! In dit programma volgt men mensen die hun huis zodanig volproppen met rommel zodat ze er niet meer in kunnen voortbewegen. Vaak gaat dit ook gepaard met onhygiënische omstandigheden, vieze beestjes, familieruzies, nare ziektes en instortende of lekkende plafonds. 

Watch this:

Cake Boss

Ok, dit programma wordt ook in België uitgezonden, maar ik moet dit toch eventjes vermelden. In dit programma draait alles om taart. Hoe zotter en extravaganter hoe beter. Veel stress, veel suiker, veel nom nom nom momenten.

My strange addiction

Iedereen heeft wel een raar trekje, maar in dit programma komen toch de zotste verslavingen aan bod. Van hilarisch tot puur schokkend:

Surprise homecoming

Van dit programma heb ik vaak een krop in de keel gehad. Billy Ray Cyrus moet je er gewoon bijnemen. Hij helpt soldaten om hun familie te verrassen door vervroegd of totaal onverwacht thuis te komen van deployment. 

M.A.C. FashionFlower: Summer Shower

Uit heel de FashionFlower-collectie sprak maar één item me aan. Eigenlijk schreeuwde het me aan. Een groene lipstick stond al langer op mijn verlanglijstje.

Introducing: M.A.C. FashionFlower glaze lipstick in Summer Shower, een mintgroene lipstick met blauw/paarse glittertjes. 

Eens aangebracht is de lipstick niet zo uitgesproken groen. Het geeft meer een gekoelde schijn aan de lippen. De glitters zijn zichtbaar, maar je ziet er niet uit als een op hol geslagen tiener. 

Op de foto kunnen jullie zien dat mijn onderlip wat opgezwollen is. Aangezien in de lipstick geen plumper verwerkt is, denk ik dat ik op één of meer van de bestanddelen van dit product allergisch reageer. 

Deze lipstick is tijdelijk verkrijgbaar bij M.A.C. en kost 17,50 euro.

Confessions of a bridezilla

Ik weet dat dit misschien er vroeg is, maar ik ben reeds op zoek naar schoenen voor onze trouw. Schoenen voor mij wel te verstaan. Binnen 15 maanden is het pas zo ver, maar op schoenengebied zit de stress al hoog. Zoals ik al eerder schreef, heb ik bigfootpoten, ook wel vooten genoemd. Elegante schoenen vinden in maatje 41 is een helse opdracht. Vaak zie je me dan ook rondlopen op All Stars. Maar bon, terug naar de trouw. Ik wil dolgraag een paar Louboutin Studio 120 peep toe pumps dragen op de grote dag. 

Bron: net-a-porter.com

Maar je ziet al van hier dat iemand die het gewoon is om op All Stars rond te dartelen een hele dag op een paar killer heels van 12 cm kan rond huppelen. Mijn voornaamste schoenenstresspunt is dus het vinden van een paar mooie ballerina's. Toen ik net in mijn mailbox een persbericht vond over de nieuwe webshop van LOLO the ballerina brak ik een nagel door overdadig te klikken op de link. 

Model Elba (De Hovre PR)

Model Elba (De Hovre PR)

Model Capri (De Hovre PR)

Geef toe, deze zien er toch stukken comfortabeler uit dan de Louboutins. Ons trouwfeest wordt een echt feest, dus ik denk dat LOLO the ballerina binnenkort MIMI the bridezilla over de vloer krijgt. En voor een bedrag van € 115 per paar kan ik me evengoed een extra paar voor de honeymoon uitkiezen, niet? Maar nu eerst even die gebroken nagel gaan verzorgen, auwch!

Doing good! Vervolg

Voilà, het heeft me "maar" een halve dag gekost, maar ik kan met een gerust hart zeggen dat ik mijn voornemen tot een goed eind volbracht heb. Vier volle zakken vertrekken richting spullenhulp.

Doing good!

Ik probeer minstens één goede daad per week te doen. Dit kan iets kleins zijn, zoals de deur openhouden voor iemand of iets groots, zoals voor een bepaald bedrag per maand peter of meter worden van een asieldier. Ik ben begonnen met één goede daad per week, maar ik betrap mezelf erop dat ik steeds meer wil doen. De deur openhouden is pure routine geworden bij mij. Het kost je maximaal een halve minuut om eventjes de deur open te houden voor iemand die (ja, soms wel traag) aangewandeld komt. Ik vraag vaak aan oudere mensen of ze hulp nodig hebben met over steken, ik raap altijd kleren op die in een winkel op grond gevallen zijn, ik laat mensen voor in de supermarkt. Het kost je maar enkele minuten van je tijd.

Vandaag heb ik een slechte dag. Ik voel me rot in mijn vel. Opstaan zag ik niet zitten. Aankleden al helemaal niet. Make-up op doen, ho maar! Maar, het vriendje heeft vandaag een lange werkdag en ik wil hem verrassen met zijn lievelingsmaaltje, dus schoot ik in mijn gemakkelijk jeans en trui, trok ik platte schoenen aan, en vertrok ik richting de stadsfeestzaal. Degenen die Antwerpen kennen, weten dat je dan ofwel langs de Meir ofwel langs hopland moet. Ik koos voor de Meir, want ik wou nog snel even in de H&M binnenspringen omdat ik op de website een supermooie outfit had gezien, namelijk deze:

Bron: H&M

Aangezien ik toch in de H&M was, besloot ik wat extra blouses te kopen. Binnen exact een week ben ik namelijk student-af en word ik een echte werkmens. That calls for a make-over! Naast twee blouses kocht ik een kleedje, twee shirtjes, een paar ballerina's, een jumpsuit, twee cardigans en de outfit hierboven. Afgelopen vrijdag en zaterdag had ik me al een aantal broeken, hemden, bolero's, truitjes, etc. gekocht. Combineer dit aankoopgedrag met goed willen doen, en je krijgt dit: voor elk gekocht item, breng ik één ander kledingstuk naar spullenhulp. Yes mam, sure sir, ik ben grote schoonmaak aan het houden in mijn kleerkast. Ondertussen heb ik al meer dan één voor één aan spullen uit mijn kast gezwierd, maar voor het eerst vandaag voelt de dag niet zo zwaar aan. Alles wat ik een jaar niet meer heb aangedaan, niet meer past (geen foefjes van dieet gebruiken!) of niet meer geschikt is voor mijn job, plooi ik netjes op en breng ik morgen naar spullenhulp. Het verbaasde me hoeveel kledingstukken ik gewoon vergeten was. 

En daarom wil ik jullie vandaag vragen om jullie kleerkasten open te trekken en alle spullen die jullie niet meer dragen, vergeten zijn, niet meer passen, niet meer mooi vinden eens op een hoop te leggen. Met deze hoop kunnen jullie een pak minderbedeelde mensen helpen. Als jullie dit zelf niet zien zitten, moedig dan vrienden, vriendinnen en familieleden aan om gewoon eens even in de kleerkast te kijken of er ook maar één stuk is dat weg mag. 

Vandaag of morgen post ik foto's de spullen die ik zal doneren. 

Pied-de-poule superhero!

Ik heb de neiging om de eerste de beste winkel binnen te springen als het regent. Gisteren zorgde een regenbui ervoor dat ik in de WE op de Meir schuil zocht. En daar zag ik deze mooie cape in pied-de-poule print. Loveeeee it!

Toegegeven: het ziet eruit alsof ik me heb laten gaan en 10 kilo meer weeg dan ik effectief doe (just trust me!), maar hij is zooooooo mooi en zoooooo gemakkelijk te combineren met alles en dus is 'ie zooooooo van mij.


Wat denken jullie? Fashion hero of fashion zero?

Liefde!

Vorig jaar rond deze tijd vroeg het vriendje me ten huwelijk. Omdat we in oktober een koppel zijn geworden, wilden we in oktober ons trouwfeest houden. Oktober 2010 was te dicht bij. Oktober 2011 zou ideaal zijn, maar wegens de aankoop van ons appartement zaten we beiden op zwart zaad, dus legden we de datum vast op 31 oktober 2012. Hoe vaak ze ons niet gevraagd hebben waarom we voor 31 oktober gekozen hebben... Simpel. 31 oktober valt op woensdag. 1 en 2 november zijn feestdagen, dus moeten de mensen niet vroeg naar huis om de dag erna te gaan werken of de kinderen naar school te brengen en hebben wij al een verlengd honey moon weekend. 

Anyway, doordat we nog zo lang moeten wachten, hebben we een nieuwe anniversary om te vieren, namelijk die van onze verloving. In New York vierden we dit door bij Nobu te gaan eten. Maar het vriendje had me al eerder op de dag verrast. Tijdens één van mijn plundertochten door Barnes & Noble kwam hij aandraven met dit:

Dit is een dikke A4 map met allerlei tips en check-lists die van pas komen bij het plannen van een trouw. Mega-handig want mijn huidige map valt ondertussen uiteen. In het rek waar hij deze map vond, lagen ook deze grappige boekjes:

Het was de bedoeling dat we dit op het vliegtuig zouden invullen en door elkaar zouden laten verbeteren, maar ik was te zeer verdiept in mijn boek en het vriendje was te druk bezig met te proberen om in slaap te vallen. 

Even later gingen we wat rondwandelen in the Financial District. Ineens liet het vriendje mijn hand los en wandelde hij richting een winkel. Ik herkende de naam en nam een foto van de winkel, denkend dat we verder zouden wandelen. Maar neen, het vriendje ging naar binnen.

Ik volgde hem naar binnen en even later kwam ik buiten met dit:

Elsa Peretti Open Heart Lariat - Tiffany and Company

Mijn vriendje is het liefste vriendje ooit!

Te schattig voor woorden!

Vandaag geen uitgebreide blogpost maar een filmpje:

Ik deed als kind mijn make-up met kersen, allerlei bessen en natte kleurpotloden. Wat gebruikten jullie?

New York: What to visit

Ik was nogal teleurgesteld op cultureel gebied tijdens onze citytrip naar New York. Ik keek er naar uit om de echte Amerikaanse cultuur te leren kennen, maar in musea zag je nauwelijks iets Amerikaans. Het waren vaak Europese en Aziatische stukken die tentoon gesteld werden. Wat wel typisch Amerikaans bleek te zijn, was het gebrek aan respect voor de stukken en de laksheid van het museumpersoneel. Bijna in elk museum was er een manuele bag check. Dit hield in dat je gewoon even je tas moest opendoen. Als je spontaan je tas opende, mocht je gewoon doorlopen. In andere toeristische attracties, zoals de ferry naar Liberty en Ellis Island en the Empire State building, moest je door een metaal-detector lopen en werd je tas door een x-raymachine gestuurd. Wat ik wel grappig en tegelijk onbegrijpelijk vond, was dat het vriendje zijn fles Snapple niet mee naar boven mocht nemen op the Empire State building, maar dat mijn flesje water wel mee naar boven mocht. OK, de Snapple was van glas en mijn flesje water van plastiek,  maar op zo'n hoogte komt een plastiek flesje even hard aan hoor. Maar om even terug te komen op het gebrek aan respect voor de stukken in musea en aan de laksheid van het museumpersoneel: je mocht gewoon met tassen, rugzakken, winkelzakken en zelfs honden in het museum. No kidding! Ik stond naar een schilderij te kijken en ineens hoorde ik gegrom. Blijkbaar kunnen chihuahua's Van Gogh niet smaken. Foto's met of zonder flits, eigenlijk maakte het niet zoveel uit. Met je gezicht naast Sterrennacht hangen, toe maar. Raak gerust stukken aan hoor, niemand, of toch bijna niemand die er naar piept. En alles draait om commerce! In Europa heb je de museumwinkel aan de uitgang van een museum en vaak kan je zelf kiezen of je binnen gaat of niet. In New York heb je op verschillende locaties in de musea een winkel en je moet bijna altijd door een winkel naar buiten gaan: exit through the gift shop. 

Voor degenen die zich aan de musea wil wagen, raad ik aan om een City Pass te kopen. Dit is een boekje met 6 bonnen waarmee je 6 toeristische attracties of musea kunt doen, meer bepaald:

- Empire State building

- the Metropolitan Museum of Modern Art

- American Museum of Natural History

- MoMa (Museum of Modern Art)

- Statue of Liberty & Ellis Island OF Circle Line cruise

- Guggenheim OF Top of the Rock

Dit boekje kost 79 dollar en kan je ter plekke kopen of online bestellen (je krijgt dan een voucher waarmee je op eender van hoger genoemde locaties het boekje kan bekomen). Je spaart er enorm veel geld mee uit als je weet dat een museumticketje gemiddeld 20-25 dollar kost. Enkel studenten van een American college krijgen korting. 

Bij het bonnetje van Statue of Liberty & Ellis Island OF Circle Line cruise en Guggenheim OF Top of the Rock moet je kiezen voor welke attractie je de bon wil inruilen. Wij kozen voor the Statue of Liberty en Ellis Island (omdat ik geen zin had om gewoon op het water rond te dobberen) en het Guggenheim (omdat je toch al op het Empire State building mocht). 

Als je naar het vrijheidsstandbeeld wilt gaan kijken, ga je het best op een weekdag en zo vroeg mogelijk. Wij zijn tot drie maal toe gaan kijken of de wachtrijen te doen waren want het was in de 30°C toen wij er waren en we hadden geen zin om 2u aan te schuiven in de hete zon. Toch is deze attractie een echte aanrader want hier heb je wel Amerikaanse cultuur. Het museum op Ellis Island is heel interessant . Verder is het ook een aangename afwisseling met de drukke binnenstad als je even op een bankje aan het water wilt bekomen. 

Wij hebben nog één extra kaartje gekocht, namelijk voor the Intrepid Sea, Air and Space Museum. Dit is een vliegdekschip ingericht als een museum. De curators en medewerkers zijn voormalige mariniers en zijn dus oud, superschattig om te zien en ze zijn megatrots op hun boot. Maar shhht, noem the Intrepid geen boot, for goodness sake! Een toegangskaart kost 24 dollar (exclusief audiotour en een aantal simulaties waarvoor je plenty extra moet betalen). 

Wat we ook gedaan hebben, is serieus wat kilometers afgelegd in de wijken van New York. Hou the Financial District voor het weekend, wat op de weekdagen is het koppen lopen. Chinatown is klein, smoezelig en ruikt jammer genoeg naar rotte vis. Little Italy is very little maar ruikt wel lekker naar pizza en pasta. NoLiTa (north of Little Italy) is very trendy en is een bron van inspiratie voor fashionista's. Central Park is gigantisch maar zeer proper en echt niet wat je ervan zou verwachten als je sommige horrorverhalen hoort. 

Central Park

Toeristen zonder respect

Uitzicht vanop het Empire State building

Lady Liberty

Den boot!

Voila, dat was het zo'n beetje. Nu weten jullie waar jullie moeten shoppen, waar jullie lekker kunnen eten en wat jullie kunnen bezoeken. Ik heb voor jullie nog een all-round New York experience verslag in petto, een stukje over American trash television en een paar foto's van aankopen. 

Hopelijk hadden jullie er wat aan.

New York: where to eat

De moeilijkste vraag op vakantie is voor mij: waar eten we vandaag? Ik heb namelijk een aantal voedselallergieën en ben bovendien redelijk kieskeurig. Gelukkig hadden we een goede reisgids: Frommer's New York City 2011. Hierin vonden we:

Peter Luger Steakhouse

Hier kon je volgens de gids de beste steak van New York vinden. Als voormalige vegetariër (wegens een spieraandoening moest ik noodgedwongen terug vlees gaan eten) werd ik zenuwachtig bij het bekijken van de menu. Vlees, vlees en meer vlees. Het vriendje is een echte carnivoor, dus besloten we om een steak voor twee te nemen waarvan hij het grootste deel zou moeten verorberen. De gids had gelijk. Het vlees was awesome! Hoewel ik maar een paar stukjes gegeten heb, heb ik er toch van genoten. Superzacht en perfect gekruid, hmm hmm. Wat evenwel niet in de gids stond, en toch wel belangrijk is, is dat er bij Peter Luger enkel cash aanvaard wordt. So bring cash, and bring lots of it, want Peter Luger is niet goedkoop. Voor de steak voor 2, een kleine portie frietjes en 1 glas wijn (water was gelukkig gratis) betaalden we 115 dollar, zonder fooi. 

Peter Luger ligt in Brooklyn en is bereikbaar met de metro, maar laat op de avond zou het toch aangeraden zijn om een taxi te nemen. Wij betaalden 15 dollar om van Times Square naar Brooklyn te geraken. 

Ze zeggen dat je best een paar weken op voorhand reserveerd, maar je kan de dag zelf wel rond 5PM bellen om te horen of er plaatsjes vrij gekomen zijn. Denk er niet aan om zonder reservatie op te dagen, want dan kan je uren aan de bar hangen, dure drankjes drinken en hoogstwaarschijnlijk met grote honger naar huis gaan.

Meer informatie vind je op www.peterluger.com.

Wat wij er van vonden:

- voedsel: 8,5/10

- sfeer: 7/10 

- service: 8/10

Rub

Volgens Frommer's de beste barbecue van New York. Weerom brak het zweet mij uit bij het zien van de kaart, maar ik had zo'n reuzehonger dat ik niet tegensputterde toen het vriendje the Baron bestelde. Volgens de kaart was dit "for one to a gang. A tasting of beef, chicken, pork, ham, pastrami, turkey, sausage and topped with a quarter rack of ribs. Includes your choice of 2 large side dishes."

Ik heb vooral genoten van de pulled pork. Ongelooflijk zacht vlees. Hmmm. Ik heb me ook overdadig tegoed gedaan aan de pickles die op het gigantisch bord lagen.  De frietjes die erbij kwamen, heb ik om de een of andere reden links laten liggen. Ze waren niet vies ofzo, maar ze smaakten me op dat moment gewoon niet. 

Eerlijk is eerlijk, the Baron is veel te groot voor 2 personen. We kregen een doggy bag mee met daarin ongeveer evenveel als we al naar binnen gestoempt hadden. Je krijgt hier zeker waar voor je geld. The Baron kost net geen 50 dollar (zonder sales tax en fooi), dus gedeeld door 4 man is dit mucho cheap!

Reserveren is niet nodig, maar het kan er wel druk worden, dus het is aangeraden om rond 6PM reeds op te dagen. 

Meer informatie vinden jullie op www.rubbbq.net

Wat wij er van vonden:

- voedsel: 9/10

- sfeer: 8/10 

- service: 8/10

Le Parker Meridien

Niet alleen een poepchique hotel met een even poepchique restaurant maar ook een eenvoudige burgertent.  Op onze eerste dag in New York moest en zou het vriendje burgers eten in Le Parker Meridien. Toen hij me de lobby van het hotel binnensleurde, wou ik onmiddellijk terug naar buiten. Ik voelde me de typische fannypacking toerist in mijn korte short tussen allemaal obviously rich people in designer clothes. Het vriendje hield vol dat er in het über classy hotel een burgertent zou zijn en met de staart tussen mijn benen volgde ik hem. En inderdaad, achteraan in de lobby, achter een dik gordijn bevond zich een burgertent in een typische american diner stijl. Ik vond de burger maar zo en zo. Ik hou persoonlijk niet van half rauw gehakt. Het vriendje vond de burger zo geweldig dat hij  onmiddellijk een tweede achter de kiezen stak. Ik was redelijk snel over mijn  initiële schaamte heen, hoewel ik weer zo snel mogelijk naar buiten wou, maar nu om andere redenen: ik durfde er werkelijk niets aan te raken zonder mijn handen erna te doordrenken met hand sanitizer. Een echte typische american diner dus. 

De prijzen vielen gelukkig wel mee. Drie burgers, twee porties frietjes en twee grote diet cokes + fooi bracht ons op 35 dollar. Wel cash only.

Meer informatie vinden jullie op www.parkermeridien.com

Wat wij er van vonden:

- voedsel: 6/10 en 9/10 (drie keer raden welke punten van wie komen)

- sfeer: 6/10 en 8/10 (en nu mag je nog eens raden)

- service: geen service, bestellen en afhalen aan een toog

Good enough to eat

Volgens Frommer's kon je hier het beste ontbijt van New York scoren. Voor ik verder ga met mijn bespreking moet ik jullie er eerst op wijzen (om toch oprecht te blijven) dat ik geen ontbijter ben. Ik moet eerst een paar uur wakker zijn vooraleer ik eraan denk om iets te eten en zelfs dan zal het iets kleins zijn zoals een stuk fruit, een yoghurtje of een kommetje volkoren cornflakes. Het ontbijt in Amerika was voor mij dus een regelrechte ramp. Het vriendje vond het natuurlijk weer geweldig. Boeffen dat 'ie kan, mannekes toch! Anyway, bij good enough to eat zou je volgens Frommer's een uur moeten aanschuiven maar toen wij er waren, zat de zaal voor nog geen vijfde vol. 

Tegen de dag dat wij er gingen eten, had ik al enorm last van heimwee dus koos ik voor de Peter Paul Pancakes: drie pannenkoeken met Belgische chocolade en geraspte kokos. Het vriendje dacht ineens weer aan zijn dieet (ik voel een blog in de maak) en nam de hi-protein special: eieren, gesmolten kaas en, alweer, vlees. 

Ondanks het feit dat ik geen ontbijter ben, heb ik mijn drie pannenkoeken braaf naar binnen gewerkt (en liep ik de rest van de dag met maagpijn rond). Ik betwijfel of het effectief Belgische chocolade was, maar het heeft me toch gesmaakt. 

Als ik het goed herinner, hebben we een klein 40 dollar voor ons ontbijt betaald, wat voor Amerika niet echt goedkoop is. 

Meer informatie vinden jullie op: www.goodenoughtoeat.com

Wat wij er van vonden:

- voedsel: 8/10

- sfeer: 6;5/10 

- service: 7/10

Een restaurant die we niet uit Frommer's haalden, maar waar ik op stond dat we er gingen eten, was Nobu.

Ik neem aan dat de meesten Nobu wel van naam kennen. Dit restaurant serveert fusion food, namelijk Japans met Zuid-Amerikaanse invloeden. Wij kozen voor het Omakase-menu, een 7-gangenmenu naar keuze van de chef voor 100 dollar per persoon. In eerste instantie schrok ik even van het aantal gerechten, maar fusionkeuken houdt meestal in dat je na het etentje even bij het frietkot moet stoppen om je honger te stillen. Ook hier waren de porties redelijk klein, maar ze volgenden elkaar in zo'n hels tempo op dat je er uiteindelijk maagpijn van kreeg. Dit is naar het schijnt typisch oosters. Zodra een bord van tafel gehaald wordt, moet er een nieuw in de plaats komen. Ik ben eerder een voorstander van langer dineren. Maar goed, when in Rome,...

De gerechten waren de volgende: 

- een tartaar van geelstaart tonijn met een wasabi-soya sausje en kaviaar 

- een soort carpaccio van schartong gesauteerd in iets dat ik me niet meer herinner en een gemberinfusie

- een slaatje met halfgegaarde tonijn

- sea urchin tempura: kleine tempura dumplings gevuld met zee-egel in een pittig sausje

- black cod with miso: het bekendste gerecht van Nobu, geblakerde kabeljauw in een miso-sausje met gepekelde ajuintjes gewikkeld in theeblaadjes

- een miso-soepje met een aantal schelpvruchtjes

- sushi

Hierna kregen we nog een complimentary dessert in een bento box bestaande uit een  chocolat soufflée (moelleux dus) en een bolletje ijs van groene thee.

Toegegeven, Nobu is duur. Wij betaalden 300 dollar voor twee Omakase-menus, een fles witte wijn en fooi. Maar wij hadden iets speciaals te vieren die dag, namelijk het feit dat we één jaar verloofd zijn, dus mocht het wel. En de kwaliteit van de gerechten was het echt wel waard. 

Toch zijn er een aantal minpunten: zoals ik al zei, kwamen de gerechten nogal snel na elkaar. Dit zou niet zo erg geweest zijn als we na het laatste gerecht nog wat rustig hadden kunnen nagenieten. Dankzij de vervelende mensen aan de tafels rondom ons, eigenlijk door alle andere mensen in het restaurant, zijn we onmiddellijk na het dessert door gegaan. Blijkbaar mag je in New York roepen aan tafel, je vriendin aflekken, luid telefoneren, met eten naar elkaar gooien, met handen en open mond eten, eten uitspuwen op je bord, ruzie maken,... Voor de sfeer moet je niet naar Nobu gaan. Als je gaat, probeer een tafeltje in een hoekje te krijgen en negeer de andere gasten zoveel mogelijk. Ik zou zelfs oordoppen aanraden.

Meer informatie vind je op www.noburestaurants.com

Wat wij er van vonden:

- voedsel: 9/10

- sfeer: 5/10 

- service: 7/10

Katz' Delicatessen

Bij het grote publiek gekend door de beruchte scene uit When Harry met Sally, maar reeds sinds 1888 een gevestigde waarde in New York. Wij vonden de pastrami sandwiches zo goed dat we hier zelfs twee keer zijn komen lunchen. Als je binnen komt, krijg je een kaartje met allemaal nummers op. Dan moet je kiezen tussen bediening of zelfbediening. Als je kiest voor bediening wordt er wel verwacht dat je tussen 10 en 20% fooi geeft. Kies je voor zelfbediening, dan verwacht men toch wel 1 dollar fooi voor degene die jouw broodje klaarmaakt. Eender welk traject je kiest, hetgeen je bestelt, wordt met het corresponderend cijfertje op het kaartje aangeduid. Na de maaltijd moet je het kaartje afgeven aan de kassa en rekenen ze uit hoeveel je schuldig bent. Fooien laat je op de tafel liggen. Ook hier geldt cash only. Broodjes kosten rond de 16 dollar, wat dus weer niet echt goedkoop is, maar het zijn wel goed vullende broodjes. 

Voor meer informatie: katzsdelicatessen.com

Wat wij er van vonden:

- voedsel: 8/10

- sfeer: 7/10 

- service: 6/10 (de serveerster had last van een slecht humeur)

Ellen's Stardust Diner

Nog zo'n zaak waar dat iedereen wel eens van gehoord heeft of wel iemand kent die er al gegeten heeft.

Het concept is simpel. Een gewone diner, met een buitengewone staff. Terwijl ze je bedienen, zingen ze broadwayliedjes. Misschien niet voor iedereen weggelegd, want het kan nogal vervelend zijn als ze 's ochtends in je oor staan te blèren, maar als je er niet tegen kan, moet je er maar niet binnen gaan. Het eten is gewoontjes. Het decor is wat kitsch. We zaten jammer genoeg aan een tafel onder een lekkende airco, maar we mochten onmiddellijk van plaats veranderen toen we hun erop wezen.  De prijzen zijn goed te doen. Ik kan me het exacte bedrag niet meer herinneren wegens jetlag. 

Meer informatie vind je op ellensstardustdiner.com.

Wat wij ervan vonden:

- voedsel: 7/10

- sfeer: 7/10

- service: 7/10

Ook op het eten betaal je in New York sales tax (8,875%). Als je bediend wordt, verwacht men een fooi die varieert tussen 10 en 20% van het totaal bedrag. Het gemakkelijkst is om het bedrag van de sales tax maal 2 te doen. Als je niet bediend wordt, is het beleefd om een dollar als fooi te geven.  Verwacht op restaurant geen grand chique. Zelfs bij Nobu lag er geen tafelkleed. Je moet je bestek, dat dan nog eens zo bot is dat je beter met je handen eet, steeds bijhouden. Maar zo past het wel bij de oubollige borden waarop het eten geserveerd wordt: denk bloemen- en dierenpatronen. 

New York: Where to shop

Ongeacht wat je zoekt, New York is the place to be. Opgelet, de prijzen die op het product staan, zijn niet de definitieve prijzen. Je moet op het totaal bedrag nog sales tax betalen die voor New York 8,875% bedraagt. 

Beauty-wise:

Als je geen vast merk hebt, is Sephora een goede uitvalsbasis. De meeste merken zijn er te vinden en aan veel goedkopere prijzen dan in Europese winkels. Alles op gebied van schoonheid en lichaamsverzorging kan je er vinden: haarproducten, make-up, reiskits, badproducten, deodorants, zelfs blaarpleisters, haardogers, ontkrullers, krulijzers, make-up borstels, ... Wees niet verlegen om aan de kassa om samples te vragen. Sommige verkopers kijken je misschien raar aan, maar hey, wie niet waagt, niet wint.

Mensen die wel een vast merk hebben, kunnen het gedrum van de Sephora-shoppers skippen en rechtstreeks naar de winkel van het betreffend merk gaan. Ik haalde mijn hartje op in de M.A.C. flagshipstore op Times Square. Mijn pro-palette werd goed gevuld aan 11 USD (ongeveer 7,8 euro tegenover 11,5 euro in België) per refill. Zelfs als je niet van plan bent om er iets te kopen, is het toch een aanrader. Er lopen ongeveer 10 MUA's tegelijk rond, die allemaal even uniek van uiterlijk (bijvoorbeeld een obese man van middelbare leeftijd met een overkam, een topmodel, een gothchick, een gast weggelopen uit een aflevering van the Fresh prince of Bel-Air) en even hyperactief zijn. Ze dansen en dartelen door de winkels, trakteren je op hun beste Beyoncé-imitatie en staan je met raad en daad bij. 

Een andere winkel waar ik me heb laten gaan, is Inglot. Deze winkel ligt ook aan Times Square, tegenover het Crowne Plaza hotel. Super goedkoop en super van kwaliteit. Hier lopen wel een pak minder MUA's rond dan bij M.A.C. waardoor je lang moet wachten op hulp. En met lang, bedoel ik echt lang. Ik moest ongeveer een half uur wachten vooraleer iemand me kon komen helpen. Normaal gezien was ik het al lang afgetrapt maar aangezien Inglot niet beschikbaar is in België en het de laatste dag was dat we in New York waren, heb ik braaf gewacht en zowat alle kleuren oogschaduw die ze aanboden geswatched. Een custom palette , genaamd Freedom System Palette, met 10 kleurtjes kost 50 dollar. Wat zei ik, super goedkoop. Het concept is hetzelfde als het pro palette van M.A.C. Je kan ook een kleiner palette kiezen, of een gemengd palette met oogschaduw, blush en lipgloss. Verder kan je kiezen tussen ronde of rechthoekige refills. De prijzen variëren naar gelang hetgeen je kiest. Een echte aanrader zijn de nepwimpers. Voor een zacht prijsje van 10 tot 14 dollar mag je eens zot doen. Vergeet niet om een tubetje wimperlijm te vragen want dat zit niet in het doosje. 

Mijn ontdekking waar ik dolgelukkig om ben, is Duane Reade, een drugstore met allerlei make-upmerken, onder andere O.P.I. Voor elke Starbucks kan je een Duane Reade vinden. Ik zal zeker niet moeten vertellen dat ik met een paar flesjes O.P.I. terug naar België ben gekomen. Voor 8,5 dollar (tegenover 14 euro) per flesje, wat wil je meer? Als je een Duane Reade binnenstapt, wandel ook eens door de apotheek-afdeling. Hilarisch wat er daar eigenlijk allemaal verkocht wordt. Maar tegelijk was ik ook dankbaar voor de giga-pot Ibuprofen die ik daar kon kopen. Tandpijn, zucht. Een pot met 500 pilletjes kostte 16 dollar. Ik kan nu waarschijnlijk tot aan mijn menopauze pijnlijke krampen wegslikken. 

Clothing-wise

Voor elke portemonnee is er een winkel in New York. Haute couture, off the rack of thrift, you name it, they got it. Een wandeling over Fifth Avenue en Madison Avenue hoort natuurlijk bij de New York shopping experience, alsook een bezoekje aan Saks en Macy's. Ga gerust de winkels binnen. In tegenstelling tot de meeste winkels in België en omstreken word je niet buiten gekeken of als een crimineel die op het punt staat om haar slag te slaan rond gevolgd. In Saks stond ik naar een handtas van Chanel te kijken en kreeg ik hem prompt in mijn handen gestoken door de verkoper. Een goede verkoopstruc natuurlijk, want als ik 3200 euro op overschot had, had ik 'em gekocht.  De handtassen van Marc Jacobs kregen extra aandacht in Macy's, maar jammer genoeg was de tas die ik wou niet meer op voorraad.  Bij Louboutin gebeurde er iets dat ik nooit verwacht had. Niet ik, maar het vriendje paste een paar schoenen. Ik ben beschaamd om het te moeten toegeven, maar ik was blij dat ze niet goed zaten want no way dat het vriendje voor mij een paar Louboutins gaat hebben. 

Leuke winkels met grote merken zijn Century 21 en Nordstrom. Bij Century 21 hoort een aparte schoenenwinkel waar je een paar Jimmy Choo's voor 120 dollar kunt kopen, handtassen van Marc Jacobs kosten maar 250 dollar, zelfs make-up van Chanel kan je aanschaffen aan sterk verminderde prijzen. Het gaat hier wel steeds om items van last season, maar last season in Amerika is vaak this season in Europa. Bij Nordstrom aan Herald Square kunnen vooral mannen hun hartje ophalen. Een Hugo Boss kostuum voor 350 dollar, check, een das van Calvin Klein voor 16 dollar, check check. 

De winkel waar ik het meest uitgegeven heb, is een winkel waar ik het helemaal niet van verwacht had, namelijk Victoria's Secret. De BH's zitten ongelooflijk goed. Ik heb als kind een aantal ribben en mijn borstbeen gebroken waardoor mijn borstkas scheef gegroeid is. Je ziet er niets van maar BH's dragen kan enorm pijnlijk zijn voor mij. Als een beugel of een bandje verkeerd duwt op een stukje geheeld bot voelt het aan alsof heel mijn borstkas blauw is. Maar met de BH's van Victoria's Secret heb ik dat probleem niet. Ik heb me dan ook ineens 3 BH's aangeschaft met bijbehorende slipjes, dan nog een 9tal losse slipjes, 3 cami's, 2 shortjes en 2 slaapkleedjes. Genoeg voor een winterslaapje dus. Victoria's Secret is bovendien de enige winkel (waar ik geshopped heb) die geen sales tax aanrekent. Hooray for Vicky!

Nog een echte aanrader is American Apparel. Niet omdat het zo'n fantastisch merk is ofzo, maar als je er graag spullen van hebt, koop dan zeker een mooi voorraadje in Amerika. Het prijsverschil naar Europa toe is gigantisch.

Ik keek uit naar een bezoekje aan Forever21 maar dat draaide uit op een sisser. De winkel was veel te druk, de muziek stond veel te luid, de belichting was te psychedelisch en de verkopers te hyperactief. Exit Mimi => vriendje happy. 

Everything else-wise

Een andere winkel waar mijn kredietkaart heeft afgezien, is Barnes & Noble. Ik ben een sucker voor boeken. Ik probeer ook van elke stad die ik bezocht heb een kookboek met streekgerechten mee te nemen. Het grappigste item dat ik gekocht heb is een comic book van Marvel genaamd Muhammad Ali vs Superman. Om mijn comic book collectie uit te breiden natuurlijk! Een ander grappig boek waar ik al een tijdje naar op zoek was, is Are you hungry tonight, een kookboek met de lievelingsrecepten van Elvis Presley. Van het vriendje kreeg ik een speciaal cadeautje waarover ik in een volgende blog ergens de komende week meer zal vertellen. 

Mijn superontdekking Duane Reade bleek een uitgebreide tijdschriften aanbod te hebben waarvan ik dankbaar gebruik heb gemaakt. Verder heb ik genoeg snoepgoed gekocht om heel mijn gebit kapot te snoepen. Doordat er zoveel DR's verspreid in New York waren, konden we steeds koude frisdranken en water kopen tegen normale prijzen en kon ik ook mijn dagelijkse portie fruit naar binnen werken. 

Aan snoepwinkels is er geen tekort in New York: M&M-World, Hershey's, Economy Candy,... toch wel een kort bezoekje of op zijn minst een tussenstop waard. De eerste twee profiteren serieus van hun naam, denk 14 dollar voor 400 gram M&M's of 2,5 dollar voor een doosje snoep dat bij DR 1,50 dollar kost. Economy Candy is daarin, wel, economischer, maar moeilijker te bereiken. Deze winkel ligt een stuk buiten het centrum, maar is een echte aanrader. 

Buiten boeken en make-up heb ik een zwak voor speelgoed. Toch heb ik maar twee minuten doorgebracht in Toys-R-Us. Hysterische kinderen en een penetrante urinelucht in de speelhoek waren meer dan ik na een vlucht van 8u aankon. Een paar dagen later wandelden we toevallig voorbij een Scholar's Choice. Veel rustiger en veel aangenamer dan Toys-R-Us, maar ook wel wat duurder. De Disney Store is een leuke winkel als je in een nostalgische bui bent. De prijzen vallen mee gelet op de naam. 

Begint het te kriebelen om ook eens te gaan shoppen in New York? Hier zijn een aantal survivaltips:

- zorg ervoor dat je op voorhand een metrokaart hebt, zodat je niet met allemaal zakken in je handen moet rommelen in je handtas voor geld.

- een stadsplan met daarop de plaatsen aangeduid die je wil bezoeken is praktisch

- draag platte, gemakkelijke schoenen

- draag gemakkelijke kleren

- neem in je handtas passokjes mee zodat je geen winkelsokken moet aandoen

- doe geen make-up op: je kan je steeds laten opmaken in een make-upstore en als je geen make-up op hebt, kan je de kleren die je past niet besmeuren want zweten zal je!

- sleur geen flesjes drank mee: je kan overal iets te drinken kopen. 

- als je met meerdere mensen gaat winkelen, spreek een rendez-vous plaats af voor het geval je elkaar kwijt geraakt, want dat zit er dik in
- werk van één uiterste punt gelegen van het hotel tot het ander uiterste punt toe, zodat je in het midden van de dag een deel van de buit kunt droppen


Zo, dat waren de winkels die mij zijn bijgebleven. Een shoplog met swatches en foto's volgt.